ΑΣΕΞΟΥΑΛ, ΛΕΣΒΙΑ Ή ΣΠΙΡΙΤΣΟΥΑΛ ΕΓΟΥΕΚΕΝΙΝΓΚ;

 

Διάβαζα ένα κείμενο που έγραψα, βασισμένο στην πρώτη μίνι αποχή απο το σουεκς που έκανα το 2021, και 100% ήθελα να το ανεβάσω, αλλά τώρα πια εν έτη 2023 έχει γίνει πια παλαιωμένο, και θέλει αναβάθμιση. Και προχωρώντας στον ηλίθιο ειρμό μου, πριν λίγο καιρό συνειδητοποιήσα πως έχω καταφέρει και πετύχει να είμαι σχεδόν δύο χρόνια ελεύθερη. Θα μου πείτε, εντάξει κλάιν μάιν, τι μας το αναφέρεις, θες βραβείο; 

Αν απο τα 15 σας και εσείς, δεν είχατε ξοδέψει ούτε μήνα που να είστε ολοκληρωτικά μόνοι, ε θα το λέγατε με κάποια περηφάνια, με κάποια έκπληξη. Δες μαμά, κατάφερα να νιώθω πλήρως άνετα, χωρίς να έχω έναν διακοσμητικό μαλάκα δίπλα μου! 

Απο τα 15 μου μέχρι και τα 21, δεν είχα υπάρξει ολοκληρωτικά ελεύθερη. Πάντα κάποιος υπήρχε, είτε σχέση, είτε σχεδόν σχέση.

Το αρχικό μου "ΑρΘρΟ", αναφερόταν στο πόσο περίεργο μου φαινόταν που εγώ, αποφάσισα να κάνω συνειδητή αποχή απο το σαικς, πάνω σε μια γκερλμπος φλοπ έρα μόμεντ μου. Πάλι σας μπερδεύω, επειδή δεν έχω εξηγήσει. Ας το πάρουμε απο την αρχή, περίπου. 

Αν σου ακούγεται γελοίο το να κάνει κάποιος νηστεία απο το σαικς, εν έτη 2021, φαντάσου πόσο περίεργο φαινόταν σε εμένα, που για πρώτη φορά στην ζωή μου δεν καιγόμουν να γαμήσω, ενώ παλιότερα στον ένα μήνα χωρίς κοκό, πάθαινα τσότσο. 

Επειδή είναι ώρα για όβερσέριννγκ, και στον πούτσο μου κιόλας, να σας εξηγήσω το ψυχολογικό υπόβαθρο. Δεν άντεχα χωρίς σεξ. Οι πολύ-πολύ κοντινοί μου φίλοι, μπορούν εύκολα να σας εκφράσουν την αγανάκτηση που ένιωθαν ακούγοντας την γκρίνια μου 24/7. Υπήρξαν διαστήματα στο παρελθόν, που λόγω έρωτος απο απόσταση, δεν μπορούσα να κάνω τίποτα και υπέφερα, και περίμενα πως και πως να έρθει ο καλός μου. Καλά, μετά για την καραντίνα και το πόσο υπέφερα που δεν έβλεπα τον γκόμενο μου, δεν θα μιλήσω καν.

Η λίμπιντο μου ήταν πάντα υπερβολικά υψηλή, σε σημείο που κάποια άτομα (εχεμ, σε καμιά περίπτωση δεν μιλάω για πρώην γκόμενους) είχαν παράπονο απο εμένα. 

"Δεν μπορούμε απλά να αράξουμε;" έχει βγει απο αντρικό στόμα, με ερώτηση προς εμένα. 

Μου ήταν δύσκολο να "επιβιώσω" χωρίς σεξ. 

Και ξαφνικά, κάπου τότε στο μαγικό 2021, άρχισε να μου φαίνεται αδιάφορο (το σουεκς) προς το τέλος της σχέσης μου και συνέχισε να μου φαίνεται ψιλοαδιάφορο μέχρι και- ε μέχρι το σημείο που άρχισα πάλι να κάνω σεξ. Αλλά η αλήθεια είναι, πως ποτέ δεν επέστρεψε 100% στο επίπεδο που ήταν πριν αυτό το ξαφνικό μπαμ. Και ευτυχώς, γιατί η κατάσταση ήταν τραγική. 

Ενώ ήμουν σε σχέση, το σεξ ήταν 10/10, δεν είχα απολύτως κανένα παράπονο, ίσα-ίσα δεν πίστευα πως το σεξ μπορεί να είναι τόσο ωραίο. Απλά προς το τέλος κάτι άλλαξε μέσα μου, χωρίς να έχω καταλάβει ακόμα τι ήταν. Η ψυχολογία μου; Ίσως υποσυνείδητα βαριόμουν πια; Ίσως να ήθελα να μου το κάνει κάποιος άλλος και όλη μου η κοσμοθεωρία περί μονογαμικότητας γκρεμιζόταν και με επηρέαζε; Δεν θα μάθω ποτέ. Ίσως να ήταν και όλα μαζί. 

Χωρίζω, λοιπόν, εκείνον τον πανέμορφο, ειδυλλιακό Αύγουστο του 2021. Στον πρώτο μήνα του χωρισμού, έκανα σεξ προφανώς, γιατί δεν θα καθόμουν να μυξοκλαίω. Υπήρξε σεξτινγκ με άλλους. Είχα δεχτεί άπειρο φλερτ απο διακόσιες διαφορετικές πλευρές. Γνώρισα καινούργια άτομα, ήρθα σε επαφή και με πρώην. Υπήρξε μια απίστευτη, ξαφνική τριβή με τον κόσμο των εργένηδων, που είχα πλήρως ξεχάσει.

Αντιμετώπισα πολλές και διαφορετικές προσωπικότητες, και συνειδητοποίησα πόσο πολύ δεν με ενδιαφέρει το ερωτικό παιχνίδι πια. 

Βγαίνοντας απο μια μεγάλη σχέση, στην οποία έχεις μάθει πια μέχρι και πότε έκλασε για πρώτη φορά ο άλλος, φαντάζει υπερβολικά ανιαρό το να κάθεσαι να μιλάς για μουσική και κουλ μπαράκια με έναν άγνωστο. Δεν με νοιάζει ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα, χριστιανέ μου, κώλο τρως ή όχι; Πόσο παρών υπήρξε ο πατέρας σου στην παιδική σου ηλικία; Θα πληρώνω εγώ για τα σπασμένα του; Εαν ναι, τότε τέλεια, έχω μια ροπή προς τους άντρες με πληγιασμένες πατρικές φιγούρες (πλακίτσα μωρέ, αλλά όχι πλακίτσα). 

Και πέρα απο την ματαιότητα αυτών τον μικροσυζητήσεων, καταντάει βαρετό και το βάιμπ που βγάζει η νέα γνωριμία. Το "όχι, δεν θα του στείλω, γιατί με άφησε στο διαβάστηκε/άργησε να απαντήσει", το "δεν θα του πω να βγούμε, θα μου πει αυτός", το ο,τι ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ τι κουβαλάει ο άλλος στο παντελόνι του απο κάθε έννοια- κι ας είμαστε αντικειμενικοί, το κακό σεξ, είναι χειρότερο απο το καθόλου σεξ- μέχρι ο,τι άλλο μπορείς να σκεφτείς οτι ισχύει στην επαφή με έναν άνθρωπο που δεν ξέρεις.

Οπότε ξαφνικά, δεν είχα όρεξη, για ανούσιο και χλιαρό φλερτ. Ούτε για τζούσι, παθιάρικο φλερτ, εδώ που τα λέμε. Και σίγουρα δεν ήθελα να κάνω κακό σεξ. Το απέφευγα όπως ο διάολος το λιβάνι, κι απο την στιγμή που κανένας δεν μπορούσε να μου υποσχεθεί οτι θα γαμηθούμε τέλεια, ε καλύτερα να μην κάνω καθόλου βρε αδερφέ. Δεν έτρωγα γεύματα απο σεφ με αστέρια Μισελέν, για να ΄ρθεις εσύ με τις μπάμιες σου (πραγματικά δεν είχα σκοπό να κάνω την σύνδεση που φανταστήκατε) και να μου χαλάσεις την γευστική παλέτα. 

Οπότε, με λίμπιντο χαμηλή και με προσδοκίες να βρω άνθρωπο που να γαμάει καλά, ακόμα πιο χαμηλές, το έριξα στην αποχή. Και καλή είναι η αποχή βρε αδερφέ, έχεις ήσυχο το κεφάλι σου.

Αλλά η συνείδηση μου, παρ΄όλα αυτά, ήθελε να κάνει σουεκς. Μου έλειπαν όλα τα όμορφα συναισθήματα αυτής της πράξης. Και άρχισα τις φιλοσοφίες και τις αναζητήσεις, όπως κάνει κάθε αγάμι. Τι κάνει ένα σουεκς καλό; Είναι απλά η τεχνική και η εμπειρία; Είναι η χημεία μεταξύ δύο ανθρώπων πάνω σε αυτό; Είναι όλα μαζί προφανώς. Οι φίλοι μου με έκραζαν, "ε και τι θες μωρή απο έναν γαμιά πια; Και τους ακυρώνεις όλους απο τα αποδυτήρια;" 

Και ήταν ωραία αυτή η μίνι αποχή. Γιατί δεν μου είχε ξανασυμβεί. Και όλα μέλι-γάλα, μέχρι που την έσπασα με, πραγματικά, τον χειρότερο τρόπο που μπορούσα, και με έναν απο τους χειρότερους ανθρώπους που υπήρχαν στο περιβάλλον μου. Μια τεράστια ιστορία, ένα δράμα απερίγραπτο που κράτησε μήνες, και μου στοίχισε τόσα πολλά, αλλά ταυτόχρονα ήταν ένα κλικ προσωπικής εξέλιξης. Και μέσα σε αυτούς τους μήνες έγιναν άλλα τόσα γενικά στην ζωή μου, άπειρες ζυμώσεις ψυχικές και όχι μόνο, που απλά με πέταξαν στο πεζοδρόμιο σαν να ήμουν σε μετωπική σύγκρουση, και τέλη 2022 είπα πάλι: 

Τέρμα το σεξ. Και τέρμα και οι κοινωνικές επαφές, γενικότερα. Κλείστηκα σπίτι μου, και δεν μιλούσα με κανέναν, δεν έβγαινα με κανέναν, είπα ωραία, έχω αυτά τα ψυχολογικά, αυτά τα θέματα, και αυτές τις φιλοδοξίες, και χρειάζομαι να είμαι μόνη μου, όχι μόνο απο γκόμενους, αλλά και απο ανθρώπους γενικότερα. 

Αυτή η αποχή ήταν βαρβάτη, ακόμα πιο αυστηρή, με περισσότερους περιορισμούς και προ πάντων; Τόσο αβάσταχτα και απρόσμενα απολαυστική. Μου βγήκε τόσο φυσικά, και κούμπωσε τέλεια. Απλά, προφανώς, επειδή επέστρεψα στην εσωτερική αναζήτηση, πέρασα απο πολλά στάδια.

Μήπως ξαφνικά έγινα ασέξουαλ; Και δεν μπορώ να νιώσω σεξουαλική έλξη για κανέναν πια; Όχι μπα (που τέτοια τύχη;). Βρε μήπως είμαι στην φάση της αμφισεξουαλικότητας μου, που συνειδητοποιώ οτι μάλλον θέλω περισσότερο να είμαι με μια γυναίκα, και γι'αυτό τόσο καημός και ντέρτι με τους άντρες; Ή μήπως απλά περνάω στην επόμενη φάση της πνευματικότητας μου (γιατί και με αυτό ασχολιόμουν); Το τι σύνδεση έχει το "είμαι λεσβία τελικά" με το "ανυψώνομαι πνευματικά", μπορούν να το καταλάβουν μόνο όσοι έχουν περάσει απο την ίδια φάση. 

Και τέλος πάντων, μετά απο κάτι μήνες (φτάσαμε στο σωτήριο έτος 2023), έσπασα αυτή την αποχή, με τον μόνο άντρα που εν τέλη είχα επιτρέψει να έχει μια κάποια λιλιπούτια πρόσβαση στην ύπαρξη μου όλο αυτό το διάστημα, κι αυτό επειδή όντως έφερνε μια όμορφη ενέργεια στο σύμπαν μου και ήθελα να του επιτρέψω να έχει πρόσβαση. Παράπλευρη σημείωση, ο ίδιος αυτός άντρας δεν έχει ιδέα ο,τι ήταν ο μόνος που επέτρεπα να έχει τέτοια πρόσβαση σε εμένα, στο διάστημα της κοινωνικής μου απομόνωσης, και ο,τι ήταν φουλ μάγκας για να κατάφερε να έχει τέτοια πρόσβαση. Ακόμα πιο αστείο, οτι στο μυαλό του παίζει να είμαι η πουτανάρα του αιώνα, και όλο αυτό το μεταξύ μας, εγώ να το έχω για Σαββατιάτικο πρωινό, ξέρω 'γω. 

(Update 22/3/23: Οι φόβοι μου βγήκαν αληθινοί, και όντως είχε αυτή την γνώμη. Εντάξει, αν εσύ ο ίδιος έχεις ανεξέλεγκτες σεξουαλικές ορμές και πας με ο,τι βρίσκεις μπροστά σου, αυτό θα νομίζεις πως κάνουν και οι υπόλοιποι, δεν κατηγορώ. Συζήτηση για άλλη μέρα αυτό.) 

Και τι βάρος έχει ούτως ή άλλως, αφού αμέσως μετά την κοινωνική μου ανάσταση, και το εκπληκτικό, ανεπανάληπτο σουεκς που μου έκανε αυτός ο άντρας, γαμήθηκε ο Διας πάλι, χαχαχα. Αλλά δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για αυτή την φάση, για πολλούς και σημαντικούς λόγους, έχω και μια αξιοπρέπεια που πρέπει να προφυλάξω. 

Τουλάχιστον, έκανα το σεξ που μου έλειπε να κάνω όλα αυτά τα χρόνια που ήμουν ελεύθερη. Ένα ακόμα παρτ για το οποίο δεν έχει ιδέα, και παίζει και να ρουφιανεύω τον εαυτό μου που τόσο ξεδιάντροπα το λέω εδώ, και παίζει όταν ενημερωθεί γι'αυτό, να χαμογελάσει αυτάρεσκα στον εαυτό του και η πούτσα του να φουσκώσει καμιά 5αριά εκατοστά ακόμα απο το ego boost αυτό, αλλά δεν βαριέσαι βρε αδερφέ, οι άντρες που ξέρουν να ικανοποιούν μια γυναίκα, αξίζει να ξέρουν πως όντως το καταφέρνουν κιόλας, και δεν είναι στην φαντασία τους. 

Μποτομ λάιν, για να μην νομίζετε οτι απλά σας αραδιάζω ένα μάτσο του ματς ινφορμέισιο χωρίς λόγο να 'ούμε, αν χρειάζεται να μείνετε μόνες σας, ΚΑΝΤΕ ΤΟ. Η απομόνωση είναι απο τα πιο όμορφα και χρήσιμα δώρα, που μπορεί να κάνει ο οποιοσδήποτε στον εαυτό του. Δεν ξέρω γιατί φοβόμαστε τόσο πολύ την μοναξιά (δηλαδή ξέρω, αλλά κακώς το αφήνουμε να συμβαίνει). Νομίζω το καλύτερο σημάδι που σου λέει πως πρέπει να μείνεις μόνος, είναι όταν υπάρχουν έντονα προβλήματα στις σχέσεις με τους ανθρώπους γύρω σου. Είναι σαν συναγερμός, σου φωνάζει "Ψηλέ, στάκα, άραξε την λίγο μοναχός, και σκέψου όλους τους λόγους που νιώθεις έτσι. Και πράξε αναλόγως". 

Και κοριτσάκια μου, ζέμρες μου, ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΟΥΕΚΣ. Αυτό δεν έχει "χρειάζεστε, δεν το χρειάζεστε", να ΚΑΝΕΤΕ. Μια στο τόσο, να καθαρίζει ο εγκέφαλος. Να ξοδεύετε χρόνο, να λέτε: Τι θέλω όντως απο την σεξουαλική μου ζωή; Τι περιμένω απο έναν σύντροφο; Τι έχω εγώ να προσφέρω; 

Τα μισά μου φετίχ ρε μαλάκες εξαφανίστηκαν μέσα στην αποχή, γιατί συνειδητοποίησα πως δεν είναι όντως φετίχ, αλλά κοπινγκ μεκανιζμς ή στην χειρότερη, μεταμφιεσμένο σελφ χαρμ. Ε δηλαδή, νταξ, σε πιάνει μια αηδία. 

Και ένα ακόμα σημαντικό παρτ; Δέχτηκε ο εαυτός μου την ήττα του, απέναντι σε μια θεωρία που ΑΡΝΙΟΜΟΥΝ ΚΑΘΕΤΑ να παραδεχτώ πως ισχύει, και προσπαθούσα με κάθε τρόπο να με πείσω πως δεν ισχύει. Το καλύτερο σεξ, θα το κάνεις με έναν άνθρωπο που θες. Σε οποιοδήποτε επίπεδο. Καμιά τεχνική, καμιά εμπειρία δεν μπορεί να δώσει καλύτερα αποτελέσματα απο ένα απλό πράγμα: Το αν ο άλλος σε κάνει νιώθεις. 

Αντε φτάνει, και πολλά είπα μαλάκες.